υποκλυσμός

ο / ὑποκλυσμός, ΝΜΑ [ὑποκλύζω]

η ενέργεια και το αποτέλεσμα τού υποκλύζω, η πλύση με κλύσμα (α. «ο γιατρός υπέδειξε έναν υποκλυσμό κάθε βράδι» β. «τῆς ἴβεως τὸν ὑποκλυσμὸν ἅλμη καθαιρομένης», Πλούτ.)

νεοελλ.

ιατρ. έγχυση υγρού στο παχύ έντερο, μέσω τού πρωκτού, για απομάκρυνση τού εντερικού περιεχομένου, για διαγνωστικούς σκοπούς, για χορήγηση φαρμάκων ή, τέλος, για τεχνητή διατροφή (α. «καθαρτικός υποκλυσμός» β. «διαγνωστικός υποκλυσμός» γ. «φαρμακευτικός υποκλυσμός» δ. «θρεπτικός υποκλυσμός»).